δοθείς

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	δοθείς & δοθέντας	η	δοθείσα	το	δοθέν
γενική	του	δοθέντος & δοθέντα	της	δοθείσας & δοθείσης*	του	δοθέντος
αιτιατική	τον	δοθέντα	τη	δοθείσα	το	δοθέν
κλητική		δοθείς & δοθέντα		δοθείσα		δοθέν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	δοθέντες	οι	δοθείσες	τα	δοθέντα
γενική	των	δοθέντων	των	δοθεισών	των	δοθέντων
αιτιατική	τους	δοθέντες	τις	δοθείσες	τα	δοθέντα
κλητική		δοθέντες		δοθείσες		δοθέντα
Οι αρχαίες καταλήξεις για τα τρία γένη: -είς -εῖσα, -έν Οι δεύτεροι τύποι του αρσενικού, νεότερες μορφές. * παλιότερος λόγιος τύπος
ομάδα 'πληγείς', Κατηγορία όπως «πληγείς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

δοθείς < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική δοθείς, δοθεῖσα, δοθέν, του παθητικού αορίστου ἐδόθην, του ρήματος δίδομαι < δίδωμι, (σημασιολογικό δάνειο) γαλλική étant donné

Μετοχή

δοθείς, -είσα, -έν μετοχή παθητικού αορίστου (δόθηκα) του ρήματος δίνω, δίδω

• που έχει δοθεί, που είναι δεδομένος, λόγια λέξη συνώνυμη του δοσμένος

  ⮡  ευκαιρίας δοθείσης

  ⮡  Αρνήθηκε, δοθέντος ότι εξαρχής διαφωνούσε.

  ⮡  Βρείτε την απόσταση Χ του δοθέντος σημείου...

  ⮡ Δοθέντος ενός ακεραίου k, να βρεθεί...

Εκφράσεις

• δοθέντος ότι.....
• ευκαιρείας δοθείσης
• τούτου δοθέντος

Συγγενικά

• δεδομένος
• δοσμένος

Μεταφράσεις

    δοθείς

αγγλικά : given (en) γαλλικά : donné (fr)

    δοθέντος

γαλλικά : étant donné (fr)

Ετυμολογία 2

δοθείς: ρηματικός τύπος

Ρηματικός τύπος

δοθείς

• β΄ πρόσωπο ενικού εξαρτημένου τύπου (δοθώ) παθητικής φωνής του δίνω, δίδω

Πηγές

• δοθείς - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• δοθείς - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	δοθείς	ἡ	δοθεῖσᾰ	τὸ	δοθέν
γενική	τοῦ	δοθέντος	τῆς	δοθείσης	τοῦ	δοθέντος
δοτική	τῷ	δοθέντῐ	τῇ	δοθείσῃ	τῷ	δοθέντῐ
αιτιατική	τὸν	δοθέντᾰ	τὴν	δοθεῖσᾰν	τὸ	δοθέν
κλητική ὦ!		δοθείς		δοθεῖσᾰ		δοθέν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	δοθέντες	αἱ	δοθεῖσαι	τὰ	δοθέντᾰ
γενική	τῶν	δοθέντων	τῶν	δοθεισῶν	τῶν	δοθέντων
δοτική	τοῖς	δοθεῖσῐ(ν)	ταῖς	δοθείσαις	τοῖς	δοθεῖσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	δοθέντᾰς	τὰς	δοθείσᾱς	τὰ	δοθέντᾰ
κλητική ὦ!		δοθέντες		δοθεῖσαι		δοθέντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	δοθέντε	τὼ	δοθείσᾱ	τὼ	δοθέντε
γεν-δοτ	τοῖν	δοθέντοιν	τοῖν	δοθείσαιν	τοῖν	δοθέντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυθείς' όπως «λυθείς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

δοθείς, -εῖσα, -έν

• μετοχή παθητικού αορίστου (ἐδόθην) του ρήματος δίδωμι & του δίδω