διακλάδωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διακλάδωση	οι	διακλαδώσεις
γενική	της	διακλάδωσης*	των	διακλαδώσεων
αιτιατική	τη	διακλάδωση	τις	διακλαδώσεις
κλητική		διακλάδωση		διακλαδώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διακλαδώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διακλάδωση < (μαρτυρείται από το 1843) 'καθαρεύουσα: διακλάδωσις < θέμα διακλαδω- ή όπως σε ρήμα διακλαδώ(νομαι) ή από ρήμα διακλαδοῦμαι + -ση (μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική branchement)

Προφορά

ΔΦΑ : /ðiaˈkla.ðo.si/ & /ðʝaˈkla.ðo.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐α‐κλά‐δω‐ση

Ουσιαστικό

διακλάδωση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του διακλαδώνω
  1. (βοτανική) η διαίρεση του βλαστού ενός φυτού σε μεγαλύτερους ή μικρότερους κλάδους

     ≈ συνώνυμα: παρακλάδι

  2. (ανατομία) ο χωρισμός των νεύρων, των αγγείων κ.λπ. σε μικρότερα τμήματα
  3. (κατ’ επέκταση) η διαίρεση ενός μεγαλύτερου τμήματος (δρόμος, σιδηρόδρομος) σε άλλα μικρότερα καθώς και το ίδιο το μικρότερο αυτό τμήμα
  4. (πληροφορική) συνώνυμο του κλάδος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις διακλαδώνω και κλαδί

Μεταφράσεις

    διακλάδωση

αγγλικά : ramification (en), branch (en), knot (en) γαλλικά : branchement (fr), ramification (fr) γερμανικά : Verzweigung (de) ισπανικά : bifurcación (es)