διαίρεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διαίρεση	οι	διαιρέσεις
γενική	της	διαίρεσης*	των	διαιρέσεων
αιτιατική	τη	διαίρεση	τις	διαιρέσεις
κλητική		διαίρεση		διαιρέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διαιρέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

διαίρεση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διαίρε(σις) + -ση ^[1] • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;

διαίρεση θηλυκό

ο χωρισμός σε κομμάτια, τμήματα
⮡ η λύση θα δοθεί με τη διαίρεση του δωματίου σε τρεις ξεχωριστούς χώρους
(αριθμητική) μία από τις τέσσερις βασικές πράξεις στην αριθμητική
⮡ ο διαιρέτης διαιρεί ακριβώς τον διαιρετέο όταν το υπόλοιπο της διαίρεσης είναι μηδέν

σύμβολο: ÷

≠ αντώνυμα: πολλαπλασιασμός