διάχυση

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διάχυση	οι	διαχύσεις
γενική	της	διάχυσης*	των	διαχύσεων
αιτιατική	τη	διάχυση	τις	διαχύσεις
κλητική		διάχυση		διαχύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διαχύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάχυση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διάχυσις < διαχέω < διά- διά + χέω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ǵʰew- (χέω, χύνω, ρέω) (μεταφραστικό δάνειο από τη γαλλική diffusion)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈði̯a.çi.si/ και /ˈðʝa.çi.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐ά‐χυ‐ση

Ουσιαστικό

διάχυση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του διαχέω / διαχύνω
  1. (φυσική) ο διασκορπισμός των ακτίνων (φωτός ή θερμότητας) καθώς ανακλώνται μετά την πρόσκρουσή τους σε μια επιφάνεια
  2. η αλληλοεισχώρηση υγρών ή αερίων καθώς έρχονται σε επαφή μεταξύ τους

Συγγενικές λέξεις

• διαχύνω
• διαχύσεις
• διαχυτικά
• διαχυτικός
• διαχυτικότητα
• διάχυτος

→ και δείτε τις λέξεις διά, χύνω και χέω

Δείτε επίσης

• διάχυση στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    διάχυση

αγγλικά : diffusion (en) γαλλικά : diffusion (fr), effusion (fr) ισπανικά : difusión (es) ρωσικά : диффузия (ru)