διάχυση

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διάχυση	οι	διαχύσεις
γενική	της	διάχυσης & διαχύσεως*	των	διαχύσεων
αιτιατική	τη	διάχυση	τις	διαχύσεις
κλητική		διάχυση		διαχύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάχυση < αρχαία ελληνική διάχυσις < διαχέω < διά + χέω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ǵʰew- (χέω, χύνω, ρέω) ((μεταφραστικό δάνειο) γαλλική diffusion)

Προφορά

ΔΦΑ : /ði.ˈa.xi.si/ και /ˈðʝa.xi.si/

Ουσιαστικό

διάχυση θηλυκό

• η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του διαχέω / διαχύνω
  1. (φυσική) ο διασκορπισμός των ακτίνων (φωτός ή θερμότητας) καθώς ανακλώνται μετά την πρόσκρουσή τους σε μια επιφάνεια
  2. η αλληλοεισχώρηση υγρών ή αερίων καθώς έρχονται σε επαφή μεταξύ τους

Συγγενικές λέξεις

• διαχύνω
• διαχύσεις
• διαχυτικά
• διαχυτικός
• διαχυτικότητα
• διάχυτος
• → δείτε τις λέξεις διά, χύνω και χέω

Δείτε επίσης

• διάχυση στη Βικιπαίδεια 

Μεταφράσεις

    διάχυση

αγγλικά : diffusion (en) γαλλικά : diffusion (fr), effusion (fr) ισπανικά : difusión (es) ρωσικά : диффузия (ru)