διάβολος

Δείτε επίσης : διάβολον

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	διάβολος	οι	διάβολοι & διαβόλοι
γενική	του	διαβόλου & διάβολου	των	διαβόλων
αιτιατική	τον	διάβολο	τους	διαβόλους
κλητική		διάβολε		διάβολοι
Και προφορικός πληθυντικός, οι διαβόλοι.
Κατηγορία όπως «όροφος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

διάβολος < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή διάβολος (αρχαία σημασία: συκοφάντης). διά- + βολ-(ή) (βάλλω) + -ος

διάβολος αρσενικό (και διάολος, διάλος)

ο Εωσφόρος, αυτός που προσπαθεί να διαβάλλει τον Θεό στους ανθρώπους, το πνεύμα του κακού, ο αρχηγός των δαιμόνων
(μεταφορικά) άνθρωπος που ασκεί τις ικανότητές του για να πετύχει το κακό
(μεταφορικά) άνθρωπος πανέξυπνος

→ δείτε και βελζεβούλ

→ και δείτε δείτε εκφράσεις με το διάολος και διάλος

διάβολος

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	διάβολος	οἱ	διάβολοι
γενική	τοῦ	διαβόλου	τῶν	διαβόλων
δοτική	τῷ	διαβόλῳ	τοῖς	διαβόλοις
αιτιατική	τὸν	διάβολον	τοὺς	διαβόλους
κλητική ὦ!		διάβολε		διάβολοι
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαβόλω
γεν-δοτ	τοῖν		διαβόλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

διάβολος < διαβάλλω < διά- + βολ- (βάλλω) + -ος

διάβολος, -ον

διάβολος αρσενικό

διάβολος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
διάβολος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.