διάβημα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	διάβημα	τα	διαβήματα
γενική	του	διαβήματος	των	διαβημάτων
αιτιατική	το	διάβημα	τα	διαβήματα
κλητική		διάβημα		διαβήματα
Κατηγορία όπως «όνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάβημα < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή διάβημα < αρχαία ελληνική διαβαίνω < διά- + βαίνω (σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική démarche)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈði̯a.vi.ma/ & /ˈðʝa.vi.ma/

τυπογραφικός συλλαβισμός : δι‐ά‐βη‐μα

Ουσιαστικό

διάβημα ουδέτερο

1. οι προσπάθειες και οι ενέργειες που κάνει κάποιος, προκειμένου να πετύχει κάτι

   ※  Το ερώτημα τι μπορεί να είναι ένα ερευνητικό διάβημα στον ψυχαναλυτικό χώρο ...

   @books.google Άννα Ποταμιάνου, Λόγος και Πράξις στην Ψυχανάλυση, Εκδ. ΙΚΑΡΟΣ, 2012]

2. προφορικό ή γραπτό κείμενο διαμαρτυρίας, ιδίως προς δημόσιους φορείς
3. (διπλωματία, πολιτική) επίσημη διπλωματική ενέργεια διαμαρτυρίας ή αίτησης

   ↪ Οι Ηνωμένες Πολιτείες επέδωσαν επίσημο διπλωματικό διάβημα στο Πεκίνο με το οποίο εκφράζουν τις ανησυχίες τους

Πολυλεκτικοί όροι

• απονενοημένο διάβημα: αυτοκτονία

Μεταφράσεις

    διάβημα

αγγλικά : démarche (en), act (en), action (en) γαλλικά : démarche (fr) γερμανικά : Schritt (de), Vorgehen (de)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

διάβημα < ελληνιστική κοινή διάβημα < αρχαία ελληνική διαβαίνω < διά- + βαίνω

Ουσιαστικό

διάβημα ουδέτερο

1. βήμα
2. ενέργεια

Πηγές

• διάβημα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	διάβημᾰ	τὰ	διαβήμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	διαβήμᾰτος	τῶν	διαβημᾰ́των
δοτική	τῷ	διαβήμᾰτῐ	τοῖς	διαβήμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	διάβημᾰ	τὰ	διαβήμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		διάβημᾰ		διαβήμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαβήμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		διαβημᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάβημα (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική διαβαίνω < διά- + βαίνω βη- + μα

Ουσιαστικό

διάβημα ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή)
  1. πέρασμα
  2. βήμα

Συγγενικά

• διαβηματίζω

Πηγές

• διάβημα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.