ὄνυξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ὀνῠχ-
ονομαστική	ὁ	ὄνυξ	οἱ	ὄνυχες
γενική	τοῦ	ὄνυχος	τῶν	ὀνύχων
δοτική	τῷ	ὄνυχῐ	τοῖς	ὄνυξῐ(ν) & επικός:ὀνύχεσσι(ν)
αιτιατική	τὸν	ὄνυχᾰ	τοὺς	ὄνυχᾰς
κλητική ὦ!		ὄνυξ		ὄνυχες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὄνυχε
γεν-δοτ	τοῖν		ὀνύχοιν
Η δοτική πληθυνικού -εσσι στον Όμηρο, μόνο για τα νύχια αετού.
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνυξ' όπως «ὄνυξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὄνυξ < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₃negʰ- (νύχι) (συγγενές με το λατινικό unguis)

Ουσιαστικό

ὄνυξ αρσενικό

1. (ανθρώπινο σώμα) νύχι
2. (κατ’ επέκταση) οπλή (ζώου)
3. (κατ’ επέκταση) άγκιστρο
4. (ορυκτολογία) όνυχας

Εκφράσεις

• εἰς ἄκρους τοὺς ὄνυχας ἀφίκετο (ὁ οἶνος)
• ἐκ κορυφῆς εἰς ἄκρους ὄνυχας
• ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων
• ἐξ ὀνύχων
• ἐξ ὀνύχων λέοντα (τεκμαίρεσθαι): εξ όνυχος τον λέοντα
• ὀδοῦσι καὶ ὄνυξι
• ὄνυχας ἐπ’ ἄκρους στάς

Παράγωγα

• ὀνύχιον (υποκοριστικό)
• ὀνυχο-
• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• ὄνυξ - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὄνυξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.