σφραγιδονυχαργοκομήτης

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

σφραγιδονυχαργοκομήτης < σφραγίς + ὄνυξ + ἀργός + κομήτης

Επίθετο

σφραγιδονυχαργοκομήτης

• (σκωπτικό) τεχνητή λέξη που έπλασε ο Αριστοφάνης: κυριολεκτικά «αργόσχολοι μακρυμάλληδες που ασχολούνται με τα νύχια τους και με τα δαχτυλίδια τους», αργόσχολοι, χαραμοφάηδες

  ※  Οὐ γὰρ μὰ Δί᾿ οἶσθ᾿ ὁτιὴ πλείστους αὗται βόσκουσι σοφιστάς, Θουριομάντεις, ἰατροτέχνας, σφραγιδονυχαργοκομήτας· κυκλίων τε χορῶν ᾀσματοκάμπτας, ἄνδρας μετεωροφένακας, οὐδὲν δρῶντας βόσκουσ᾿ ἀργούς, ὅτι ταύτας μουσοποοῦσιν. (Αριστοφάνης, Νεφέλαι, 423 π.Χ., στ. 333)

  Μα το Δία· δεν είν᾽ έτσι· ταΐζουν αυτές σοφιστές ένα πλήθος, ανθρώπους σφραγιδοασπρονυχάτους με κόμη ριχτή, θουριομάντηδες, κομπογιαννίτες, τορναδόρους ασμάτων για κύκλιους χορούς και πολλούς αστρολόγους αγύρτες, χασομέρηδες δίχως δουλειά ή προκοπή, επειδή γράφουν ύμνους για δαύτες. (Θρασύβουλος Σταύρου, Αριστοφάνης, Οι Νεφέλες, Θεσσαλονίκη, ΚΕΓ, 2012, πρώτη έκδοση Αθήνα, Τυποβιβλιοτεχνική, 1967 [1])

  ※  παρὰ δὲ τοῖς κωμικοῖς καὶ ἐκ πλειόνων , ὡς παρὰ Αριστοφάνει σφραγιδονυχαργοκομῆται οἱ φιλόσοφοι διὰ τὸ ἀργοὶ διατελεῖν καὶ κομῆται εἶναι, ἔτι καὶ σφραγῖδας ἐν τοῖς δακτυλίοις φορεῖν . καὶ παρ ̓ Εὐπόλιδι ἀμφιπτολεμοπηδησίστρατος (Εύπολις, (446-412 π.Χ), éd. Immanuel Bekker, Anecdota græca, vol. 2, 1816, σελ. 702)

Πηγές

• σφραγιδονυχαργοκομήτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σφραγιδονυχαργοκομήτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.