τσαμπουκάς

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	τσαμπουκάς	οι	τσαμπουκάδες
γενική	του	τσαμπουκά	των	τσαμπουκάδων
αιτιατική	τον	τσαμπουκά	τους	τσαμπουκάδες
κλητική		τσαμπουκά		τσαμπουκάδες
Κατηγορία όπως «ψαράς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

τσαμπουκάς < (άμεσο δάνειο) τουρκική çabuka (που τον έχουν καταδικάσει ξανά) < sabıka (κι άλλη καταδίκη) (< sabık (προηγούμενος) < αραβική سابق (sābik: προηγούμενος)

τσαμπουκάς αρσενικό (λαϊκότροπο)

ο τσακωμός, ο καβγάς, η φασαρία
Μας πουλάει τσαμπουκά.
(κατ’ επέκταση) ο μάγκας, ο νταής, αυτός που με τη συμπεριφορά του ψάχνει ή προκαλεί καβγάδες
Ο πιτσιρικάς ήταν μεγάλος τσαμπουκάς.
η προκλητική μάγκικη συμπεριφορά, μαγκιά, νταηλίκι, ζοριλίκι
Έξω από το καφενείο έγινε τσαμπουκάς.

Πάει γυρεύοντας για τσαμπουκά.
(αργκό) οι επουλωμένες πληγές, συνήθως από ξυράφι, στα χέρια ή και στο πρόσωπο
Τα μπράτσα του ήταν γεμάτα τσαμπουκάδες.

κόβω τον τσαμπουκά και σπάω τον τσαμπουκά: κάνω κάποιον να χάσει το ηθικό του, την εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στις δυνάμεις του

τσαμπουκάς