τροχαίος

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	τροχαίος	τροχαία	τροχαίο
γενική	τροχαίου	τροχαίας	τροχαίου
αιτιατική	τροχαίο	τροχαία	τροχαίο
κλητική	τροχαίε	τροχαία	τροχαίο
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	τροχαίοι	τροχαίες	τροχαία
γενική	τροχαίων	τροχαίων	τροχαίων
αιτιατική	τροχαίους	τροχαίες	τροχαία
κλητική	τροχαίοι	τροχαίες	τροχαία

Ετυμολογία

τροχαίος < ελληνιστική κοινή τροχαῖος (που τρέχει) < τρόχος < τρέχω

Επίθετο

τροχαίος, -α, -ο

1. που αναφέρεται, αφορά ή είναι σχετικός με την κίνηση των τροχοφόρων στους δημόσιους χώρους

   το αρσενικό ως ουσιατικό: ο τροχαίος

   το θηλυκό ως κύριο όνομα: η Τροχαία

2. (μετρική) μετρικός πόδας με δύο συλλαβές: τονισμένη - άτονη (—‿)

   Σε γνω | ρί-ζω‿α | πό την | κό-ψη (τροχαϊκό μέτρο στον Εθνικό Ύμνο του Σολωμού)

3. (αρχαία ελληνική μετρική) εναλλαγή μακρόχρονης- βραχύχρονης συλλαβής (—‿)

Συγγενικές λέξεις

• τροχαία
• τροχαϊκός
• τροχονόμος

Μεταφράσεις

    σχετικός με την κίνηση των τροχοφόρων

γαλλικά : routier (fr)

Ουσιαστικό

τροχαίος αρσενικό

• ο αστυνομικός που υπηρετεί στην τροχαία

Μεταφράσεις

    τροχαίος

γαλλικά : agent (fr) de la circulation (fr)