συνωστισμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	συνωστισμός	οι	συνωστισμοί
γενική	του	συνωστισμού	των	συνωστισμών
αιτιατική	τον	συνωστισμό	τους	συνωστισμούς
κλητική		συνωστισμέ		συνωστισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

συνωστισμός < συνωστίζομαι + -μός < συν- + αρχαία ελληνική ὠστίζομαι, επιτατικό τού ὠθέομαι / ὠθοῦμαι, παθητική φωνή του ρήματος ὠθέω / ὠθῶ

συνωστισμός αρσενικό

η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συνωστίζομαι, το να στριμώχνονται πολλοί σε σχετικά περιορισμένο χώρο
⮡ αναμένεται μεγάλος συνωστισμός υποψηφίων κατά τη δημοσίευση των αποτελεσμάτων

⮡ καθυστέρησε λόγω του συνωστισμού

συνωστισμός