κουλός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κουλός	η	κουλή	το	κουλό
γενική	του	κουλού	της	κουλής	του	κουλού
αιτιατική	τον	κουλό	την	κουλή	το	κουλό
κλητική		κουλέ		κουλή		κουλό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κουλοί	οι	κουλές	τα	κουλά
γενική	των	κουλών	των	κουλών	των	κουλών
αιτιατική	τους	κουλούς	τις	κουλές	τα	κουλά
κλητική		κουλοί		κουλές		κουλά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κουλός < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κουλός < αρχαία ελληνική κυλλός < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *(s)kel- ‎(κάμπτω, κυρτώνω)

• Και ουσιαστικοποιημένο αρσενικό του επιθέτου κουλός.

Προφορά

ΔΦΑ : /kuˈlos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κου‐λός

Επίθετο

κουλός, -ή, -ό

1. (οικείο) ο μονόχειρας ή αυτός που δεν έχει καθόλου χέρια
2. που έχει χέρι μειωμένης λειτουργικότητας, λόγω ασθένειας, αναπηρίας κ.λπ.
3. (μεταφορικά) αδέξιος

Παράγωγα

• κουλαίνω
• κουλαμάρα
• κουλαμένος
• κουλό (ουδέτερο)

Ουσιαστικό

κουλός αρσενικό (θηλυκό κουλή)

• κουλός

Μεταφράσεις

    κουλός

αγγλικά : handless (en) γαλλικά : manchot (fr) τουρκικά : çolak (tr)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

→ ζητούμενο λήμμα