θεϊκός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	θεϊκός	η	θεϊκή	το	θεϊκό
γενική	του	θεϊκού	της	θεϊκής	του	θεϊκού
αιτιατική	τον	θεϊκό	τη	θεϊκή	το	θεϊκό
κλητική		θεϊκέ		θεϊκή		θεϊκό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	θεϊκοί	οι	θεϊκές	τα	θεϊκά
γενική	των	θεϊκών	των	θεϊκών	των	θεϊκών
αιτιατική	τους	θεϊκούς	τις	θεϊκές	τα	θεϊκά
κλητική		θεϊκοί		θεϊκές		θεϊκά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θεϊκός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή θεϊκός

Προφορά

ΔΦΑ : /θe.iˈkos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : θε‐ϊ‐κός

Επίθετο

θεϊκός, -ή, -ό

1. (θρησκεία) που ανήκει ή αναφέρεται στο θεό

   ⮡  η θεϊκή αποκάλυψη

2. (μεταφορικά) που ξεχωρίζει σε ομορφιά, χάρη, ικανότητα

   ⮡  θεϊκό παγωτό

Συνώνυμα

• θείος

Μεταφράσεις

    θεϊκός

αγγλικά : divine (en), godly (en) γαλλικά : divin (fr) γερμανικά : göttlich (de) εσπεράντο : dia (eo) ισπανικά : divino (es), sublime (es) ιταλικά : divino (it)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	θεϊκός	ἡ	θεϊκή	τὸ	θεϊκόν
γενική	τοῦ	θεϊκοῦ	τῆς	θεϊκῆς	τοῦ	θεϊκοῦ
δοτική	τῷ	θεϊκῷ	τῇ	θεϊκῇ	τῷ	θεϊκῷ
αιτιατική	τὸν	θεϊκόν	τὴν	θεϊκήν	τὸ	θεϊκόν
κλητική ὦ!		θεϊκέ		θεϊκή		θεϊκόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	θεϊκοί	αἱ	θεϊκαί	τὰ	θεϊκᾰ́
γενική	τῶν	θεϊκῶν	τῶν	θεϊκῶν	τῶν	θεϊκῶν
δοτική	τοῖς	θεϊκοῖς	ταῖς	θεϊκαῖς	τοῖς	θεϊκοῖς
αιτιατική	τοὺς	θεϊκούς	τὰς	θεϊκᾱ́ς	τὰ	θεϊκᾰ́
κλητική ὦ!		θεϊκοί		θεϊκαί		θεϊκᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	θεϊκώ	τὼ	θεϊκᾱ́	τὼ	θεϊκώ
γεν-δοτ	τοῖν	θεϊκοῖν	τοῖν	θεϊκαῖν	τοῖν	θεϊκοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

θεϊκός (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική θε(ῖος) + -ικός

Επίθετο

θεϊκός, -ή, -όν

• (ελληνιστική κοινή) μεταγενέστερη μορφή του θεῖος

Πηγές

• θεϊκός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.