γουλί

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	γουλί	τα	γουλιά
γενική	του	γουλιού	των	γουλιών
αιτιατική	το	γουλί	τα	γουλιά
κλητική		γουλί		γουλιά
Οι καταλήξεις -ιού, -ιά, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «παιδί» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Προφορά

ΔΦΑ : /ɣuˈli/

τυπογραφικός συλλαβισμός : γου‐λί

Ετυμολογία 1

γουλί < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική γουλίν < αρχαία ελληνική *ἀγλίον, υποκοριστικό του ἄγλις (σκελίδα σκόρδου)

Κατ' άλλη άποψη, (αντιδάνειο) < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική γουλίν < γωλίον < λατινική colis < caulis (κοτσάνι, μίσχος)

Ουσιαστικό

γουλί ουδέτερο

1. ο (τρυφερός) βλαστός των λαχανικών ή χορταρικών, ο μίσχος
2. το μέρος της ρίζας των φυτών που τρώγεται
3. σκελίδα σκόρδου
4. αποφλοιωμένος καρπός
5. (ιδιωματικό) λεία στρογγυλή πέτρα, βότσαλο (απ' όπου Γουλί, ονομασία για πολλές παραλίες)

   άλλη μορφή: γουλός

6. καθετί λείο και γυμνό σαν το κλειστό λάχανο

Επίρρημα

γουλί

• (μεταφορικά, λαϊκότροπο, για κεφάλι) κουρεμένος με τρόπο ώστε να φαίνεται σαν γουλί: ο κοντοκουρεμένος, ο κουρεμένος με την ψιλή

  ⮡  τον κούρεψαν γουλί

Μεταφράσεις

    γουλί

ιταλικά : rapa (it)

Ετυμολογία 2

γουλί < γούλ(α) στη σημασία: λαιμός  + υποκοριστικό επίθημα -ί

Ουσιαστικό

γουλί ουδέτερο

• (ιδιωματικό)
  1. το στομάχι
  2. η κοιλότητα όπου εισέρχεται η κεφαλή του οστού
  3. η κοιλότητα στην πέτρα της πόρτας όπου γυρίζει το μάνταλο
  4. τμήμα του αρότρου

Συγγενικά

• γουλιά (στη σημασία: ποσότητα που καταπίνω)
• γουλίζω (στη σημασία καταπίνω)