γούλα

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	γούλα	οι	γούλες
γενική	της	γούλας		—
αιτιατική	τη	γούλα	τις	γούλες
κλητική		γούλα		γούλες
Η γενική πληθυντικού σε -ών δε συνηθίζεται.
Κατηγορία όπως «πείνα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈɣu.la/

τυπογραφικός συλλαβισμός : γού‐λα

ομόηχο: Γούλα (γυναικείο επώνυμο)

τονικό παρώνυμο: γουλά

Ετυμολογία 1

γούλα < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική γούλα < ελληνιστική κοινή γούλα (φάρυγγας, λαιμός) < λατινική gula (λαιμός)

Ουσιαστικό

γούλα θηλυκό

• (ορνιθολογία, στα πτηνά) ο πρόλοβος, η γκούσα

Συγγενικά

• γουλί (ιδιωματικό, υποκοριστικό)
• γουλιά (στη σημασία: ποσότητα που καταπίνουμε)
• γουλιάρης
• γουλιαρίζομαι (ιδιωματικό, νοστιμεύομαι ένα φαγητό)
• γουλίζω (στη σημασία: τρώω, καταπίνω)
• γουλόζος
• προγούλι

Ετυμολογία 2

γούλα < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική γούλα στη σημασία: είδος λάχανου < γουλ(ίν) + -α (κοτσάνι λαχανικού) < γωλίον <

Ουσιαστικό

γούλα θηλυκό

• (ιδιωματικό)
  1. (λαχανικό) αποφλοιωμένο λάχανο, ή είδος κράμβης (αγριολάχανο) ή τεύτλο
  2. το αποφλοιωμένο, σαρκώδες μέρος του αμύγδαλοου

Άλλες μορφές

• γουλιά (στη σημασία: είδος λάχανου)

Συγγενικά

• γουλί (ιδιωματικό, στη σημασία: βλαστός λάχανου, κράμβης)
• γουλίζω (στη σημασία: τρώω, καταπίνω)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία 1

γούλα < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή γούλα (φάρυγγας, λαιμός) < λατινική gula (λαιμός)

Ουσιαστικό

γούλα θηλυκό

1. (ανθρώπινο σώμα)
   1. λαιμός, φάρυγγας
   2. (συνεκδοχικά) στομάχι
2. (μεταφορικά)
   1. η λαιμαργία
   2. η απληστία

Παράγωγα

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Ετυμολογία 2

γούλα < γουλ(ίν) (κοτσάνι λάχανου) + -α

Ουσιαστικό

γούλα θηλυκό

1. το τρυφερό μέρος από το κοτσάνι λάχανου
2. βλαστός ή σαρκώδης ρίζα τεύτλων
3. η ονομασία διαφόρων ειδών λάχανου ή τεύτλων

Παράγωγα

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• γούλα -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	γούλᾰ	αἱ	γούλες
γενική	τῆς	γούλᾱς	τῶν	γουλῶν
δοτική	τῇ	γούλᾳ	ταῖς	γούλαις
αιτιατική	τὴν	γούλᾰν	τὰς	γούλᾱς
κλητική ὦ!		γούλα		γούλες
Νέα ελληνιστική & μεσαιωνική κλίση με εξαιρέσεις στην 1η κλίση: * κατάληξη με βραχύ ᾰ αντί του αναμενόμενου μακρού ᾱ. * η γενική δεν είναι η αναμενόμενη -ης (προηγείται σύμφωνο που δεν είναι ρο) * ο πληθυντικός δεν λήγει σε -αι αλλά -ες. Οι τύποι του πληθυντικού (Χρειάζεται τεκμηρίωση…).
1η κλίση, Κατηγορία 'κοῦπα' όπως «κοῦπα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γούλα < (άμεσο δάνειο) λατινική gula (λαιμός)

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: γούλα ⇒ νέα ελληνικά: γούλα

Ουσιαστικό

γούλα, -ας θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) λαιμός, φάρυγγας

  ⮡  πόνος τῆς γούλας

Πηγές

• γούλα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.