-ί

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

-ί κατάληξη ουδετέρων ουσιαστικών: (δείτε και -ι) < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική -ίν ή -ιν < υποκοριστικό αρχαία ελληνική -ίον

-ί λόγια επιρρήματα: < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική -ί (όπως ἀμαχητ-ί) σε ‑τί, ‑στί, ‑αστί, ‑ιστί και χωρίς > τ > τα εις ‑εί

-ί ουδέτερα επιθέτων σε -ής, -ιά, -ί: < δάνειο από την (άμεσο δάνειο) τουρκική -i, -ι, -u, -ü όπως (fıstık > fıstıki)

Επίθημα

-ί

1. κατάληξη ουδέτερων ουσιαστικών → δείτε και -ι

   παιδί

   • (και υποκοριστικό) τσούλα > τσουλί

2. επίθημα για το σχηματισμό λόγιων επιρρημάτων

   γαλλιστί

3. επίθημα σχηματισμού του ουδετέρου των επιθέτων σε -ής, -ιά, -ί

   καροτής > καροτί

   λεμονής > λεμονί

Δείτε επίσης

• Νεοελληνικές λέξεις με επίθημα -ί στο Βικιλεξικό

Πηγές

• "-ι" -  Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής. (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας. 
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

-ί κατάληξη ουδετέρων ουσιαστικών: (δείτε και -ίν ή -ιν < υποκοριστικό αρχαία ελληνική -ίον

-ί λόγια επιρρήματα: < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική -ί

Επίθημα

-ί

1. κατάληξη ουδέτερων ουσιαστικών → δείτε και -ίν ή -ιν
2. επίθημα για το σχηματισμό λόγιων επιρρημάτων

   ψηλαφητί

Δείτε επίσης

• Μεσαιωνικές ελληνικές λέξεις με επίθημα -ί στο Βικιλεξικό

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

-ί < πιθανόν κατάλοιπο παλιάς οργανικής πτώσης. Και σε άλλες γλώσσες: λατινικά -i (όπως uti), χεττιτικά (eni-)

Επίθημα

-ί

• για το σχηματισμό επιρρημάτων εις ‑τί, ‑στί, ‑αστί, ‑ιστί και εις ‑εί

  ἀδακρυτί

  ἀμαχητί

  ἀφροντιστί

  ἱππαστί

  αὐτολεξεί

Δείτε επίσης

• Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -ί στο Βικιλεξικό