κουμπάρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κουμπάρος	οι	κουμπάροι
γενική	του	κουμπάρου	των	κουμπάρων
αιτιατική	τον	κουμπάρο	τους	κουμπάρους
κλητική		κουμπάρε		κουμπάροι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κουμπάρος < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κουμπάρος < βενετική compare ή ιταλική compare < υστερολατινική compatrem, αιτιατική του compater < com- + pater

Προφορά

ΔΦΑ : /kumˈba.ɾos/ και σε γρήγορο λόγο: /kuˈba.ɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κου‐μπά‐ρος

Ουσιαστικό

κουμπάρος αρσενικό (θηλυκό κουμπάρα)

1. ο άνθρωπος που παντρεύει κάποιο ζευγάρι, που τους αλλάζει τα στέφανα σε εκκλησιαστικό γάμο ή παρίσταται ως μάρτυρας σε πολιτικό γάμο
2. ο νονός
3. (κατ’ επέκταση) φιλικός προσφώνηση κάποιου (γνωστού ή αγνώστου)

Συγγενικά

• διπλοκουμπαριάζω
• κουμπάρα
• κουμπαριά
• κουμπαριάζω
• κουμπάριασμα
• κουμπαριλίκι
• κουμπαρούλα
• κουμπαρούλης
• παρακούμπαρος, παρακουμπάρος
• → δείτε τη λέξη πατέρας

Δε σχετίζεται ο κουμπαράς.

Μεταφράσεις

    κουμπάρος

αγγλικά : best man (en), godfather (en) γαλλικά : 1. témoin (fr), garçon (fr) d'honneur (fr) 2. parrain (fr)