ἄραδος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἄραδος	οἱ	ἄραδοι
γενική	τοῦ	ἀράδου	τῶν	ἀράδων
δοτική	τῷ	ἀράδῳ	τοῖς	ἀράδοις
αιτιατική	τὸν	ἄραδον	τοὺς	ἀράδους
κλητική ὦ!		ἄραδε		ἄραδοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀράδω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀράδοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄραδος < πιθανόν ηχομιμητική λέξη, όπως και το ἄραβος με κατάληξη κατά τα θόρυβος, κόναβος κ.λπ.

Ουσιαστικό

ἄραδος, -ου αρσενικό

1. ταραχή, σάλος
2. γουργούρισμα του στομαχιού
3. ταχυπαλμία ή έντονος παλμός μετά από έντονη άσκηση ή σεξουαλική πράξη

   ※  1ος/2ος κε αιώνας ⌘ Πλούταρχος, Ἠθικά Συμποσιακά Γ΄, 3.6.2, 654b @scaife.perseus

   ἡ δὲ μετὰ τὸ δεῖπνον ὁρμὴ πρὸς τὴν συνουσίαν οὐκ ἀκίνδυνος· ἄδηλον γὰρ εἰ, τῆς τροφῆς μὴ κρατηθείσης, ἀπεψία δέξαιτο τὸν ἐκ τῆς συνουσίας ἄραδον[*] καὶ παλμόν, ὥστε διττὴν τὴν βλάβην γενέσθαι.

4. (ιατρική) ίσως γενική σωματική ενόχληση, διατροφική διαταραχή

   ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Ἱπποκράτης, Περὶ διαίτης ὀξέων νοσιμάτων, De diaeta acutorum (spurium), 18, p.486, @scaife.perseus

   Φακὸς δὲ στύφει, καὶ ἄραδον ἐμποιέει, ἢν μετὰ τοῦ φλοιοῦ ᾖ.

5. (ιατρική) ερεθισμός του δέρματος εξαιτίας φαρμάκων ή από τσίμπημα μαύρου σκορπιού

Συγγενικά

• ἀραδέω

Δείτε επίσης

• ἄραβος για το κροτάλισμα, τρίξιμο δοντιών ή πανοπλίας

Πηγές

• ἄραδος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.