ἄραβος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ᾰρᾰβο-
ονομαστική	ὁ	ἄραβος	οἱ	ἄραβοι
γενική	τοῦ	ἀράβου	τῶν	ἀράβων
δοτική	τῷ	ἀράβῳ	τοῖς	ἀράβοις
αιτιατική	τὸν	ἄραβον	τοὺς	ἀράβους
κλητική ὦ!		ἄραβε		ἄραβοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀράβω
γεν-δοτ	τοῖν		ἀράβοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄραβος, ήδη ομηρικό < πιθανόν ηχομιμητική λέξη με κατάληξη όπως ταθόρυβος, κόναβος κ.λπ· βλ. και ἄραδος)

Ουσιαστικό

ἄραβος αρσενικό

1. τρίξιμο δοντιών, κροτάλισμα δοντιών

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 10 (Κ. Δολώνεια.), στίχ. 375

   ἄραβος δὲ διὰ στόμα γίγνετ᾽ ὀδόντων: χλωρὸς ὑπαὶ δείους: τὼ δ᾽ ἀσθμαίνοντε κιχήτην

   στέκει, του φόβου πράσινος, παντού ριγοκοπώντας, και μες στο στόμα του άκουγες τα δόντια που κροτούσαν. Τότες λαχανιασμένοι οι διο τον φτάνουν Απόδοση Αλέξανδρος Πάλλης)

2. κρότος, κτύπος
3. ψόφος (ο θόρυβος)

Συγγενικά

• ἀραβέω

Δείτε επίσης

• ἄραδος για το γουργούρισμα του στομάχου

Πηγές

• ἄραβος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄραβος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.