ενόχληση
Ελληνικά (el) Επεξεργασία
| ↓ πτώσεις | ενικός | πληθυντικός | ||
|---|---|---|---|---|
| ονομαστική | η | ενόχληση | οι | ενοχλήσεις |
| γενική | της | ενόχλησης & ενοχλήσεως* |
των | ενοχλήσεων |
| αιτιατική | την | ενόχληση | τις | ενοχλήσεις |
| κλητική | ενόχληση | ενοχλήσεις | ||
| * παλιότερος λόγιος τύπος | ||||
| Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά | ||||
Ετυμολογία Επεξεργασία
- ενόχληση < αρχαία ελληνική ἐνοχλησις < ἐνοχλέω / ἐνοχλῶ < ἐν + ὀχλέω < ὄχλος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *woǵʰlos < *weǵʰ (φέρω, μεταφέρω) (2. (σημασιολογικό δάνειο) γαλλική gêne)
ΟυσιαστικόΕπεξεργασία
ενόχληση θηλυκό
- κάτι που ενοχλεί κάποιον
- (κατ’ επέκταση) (ιατρική) αίσθημα δυσφορίας, δυσανασχέτησης, πόνου κ.λπ. που αισθάνεται κάποιος
- ※ Πολύ με ανησυχεί αυτή η ενόχληση στο λαιμό και βάζω κακό στο νου μου. (Πέτρος Αμπατζόγλου, Το κρεβάτι)
- Άλλες μορφές: ενόχλημα
