ὄχλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ουσιαστικό

ὄχλος αρσενικό

1. άτακτο πλήθος ανθρώπων, μπουλούκι, άτακτο σώμα στρατιωτών
2. κατώτερο στρώμα λαού
3. βοή πλήθους, διαταραχή, φορτικότητα

Παράγωγα

• ὀχλέω
• ὀχληρός
• ὀχλώδης
• ὀχλώδες (αντί οχληρότης}