μπουλούκι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	μπουλούκι	τα	μπουλούκια
γενική	του	μπουλουκιού	των	μπουλουκιών
αιτιατική	το	μπουλούκι	τα	μπουλούκια
κλητική		μπουλούκι		μπουλούκια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μπουλούκι < (άμεσο δάνειο) αλβανική buluk + -ι ή απευθείας < (άμεσο δάνειο) τουρκική bölük (στρατιωτικό σώμα ατάκτων) < bölmek (μοιράζω, διανέμω) Διαφορετικής ετυμολογίας το μπουλούκος

Προφορά

ΔΦΑ : /buˈlu.ci/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μπου‐λού‐κι

Ουσιαστικό

μπουλούκι ουδέτερο

1. ασύντακτη ομάδα ατόμων

   ※  Μπουλούκια παιδιά ζητιάνευαν στους δρόμους κι αρπούσαν ό,τι έβρισκαν που να μασιέται. (Ασημάκης Πανσέληνος (1974) Τότε που ζούσαμε [μυθιστόρημα])

2. περιοδεύων θίασος στην επαρχία

Συγγενικά

• μπουλουξής / μπουλουκτζής / μπουλουκτσής / μπουλουκσής

Μεταφράσεις

    ομάδα ατόμων

αγγλικά : scrum (en) γαλλικά : bande (fr), troupe (fr)