συνάρτηση

Νέα ελληνικά (el) επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συνάρτηση	οι	συναρτήσεις
γενική	της	συνάρτησης*	των	συναρτήσεων
αιτιατική	τη	συνάρτηση	τις	συναρτήσεις
κλητική		συνάρτηση		συναρτήσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συναρτήσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

(μαθηματικά) Οι αντιστοιχίσεις b), c) και d) είναι συναρτήσεις. Η αντιστοίχιση a) δεν αποτελεί συνάρτηση διότι υπάρχει στοιχείο του συνόλου ορισμού που αντιστοιχίζεται σε δύο διαφορετικά στοιχεία του συνόλου τιμών

Ετυμολογία επεξεργασία

συνάρτηση < συναρτώ

Ουσιαστικό επεξεργασία

συνάρτηση θηλυκό

η αλληλεξάρτηση ενός στοιχείου από κάποιο άλλο
η τελική επιλογή μου ήταν συνάρτηση πολλών παραγόντων

ο μισθός σου θα είναι συνάρτηση του τι μπορείς να προσφέρεις στην εταιρεία
(μαθηματικά) ή απεικόνιση, η αντιστοίχιση κάθε στοιχείου ενός συνόλου (σύνολο ορισμού) με ένα και μόνο ένα στοιχείο ενός άλλου συνόλου (σύνολο τιμών)
Δείτε επίσης: συνάρτηση στην Βικιπαίδεια
(μαθηματικά) (κατ’ επέκταση) ο μαθηματικός τύπος που καταγράφει τον τρόπο αντιστοίχησης
(πληροφορική) υποπρόγραμμα που δέχεται ορίσματα ως παραμέτρους, εκτελεί συγκεκριμένη εργασία και επιστρέφει μία τιμή, σε αντίθεση με την διαδικασία που δεν επιστρέφει.^[1]
Έχει δύο κύρια μέρη: την επικεφαλίδα και το σώμα

υπερώνυμα: άρθρωμα

υπώνυμα: αναδρομική συνάρτηση, επανάκληση, συνάρτηση κατατεμαχισμού

Δείτε επίσης: δραστηριοποίηση συνάρτησης, διαβίβαση παραμέτρων, εντολή κλήσης συνάρτησης, πλαίσιο στοίβας, στοίβα εκτέλεσης, εντολή return