παμμίαρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο/η	παμμίαρος	το	παμμίαρο
γενική	του/της	παμμίαρου	του	παμμίαρου
αιτιατική	τον/την	παμμίαρο	το	παμμίαρο
κλητική		παμμίαρε		παμμίαρο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	παμμίαροι	τα	παμμίαρα
γενική	των	παμμίαρων	των	παμμίαρων
αιτιατική	τους/τις	παμμίαρους	τα	παμμίαρα
κλητική		παμμίαροι		παμμίαρα
Λόγιο επίθετο που δε συνηθίζει τον νεότερο τύπο του θηλυκού σε -η.
ομάδα '-ος -ος -ο', Κατηγορία όπως «χοληδόχος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

παμμίαρος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική παμμίαρος < παμ- + μιαρός

Προφορά

ΔΦΑ : /paˈmi.a.ɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : παμ‐μί‐α‐ρος

Επίθετο

παμμίαρος, -ος, ο

• (αρχαιοπρεπές, παρωχημένο, επιτατικό επίθετο) μιαρότατος, ο πιο μιαρός, ασεβέστατος, πολύ ασεβής

  ※  Ο ασεβέστατος και παμμίαρος κληρικός απάντησε: (Αγαπίου μοναχού, αμαρτωλών σωτηρία, Εν Βενετία 1851, σελ. 191-192, Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου του Νέου)

  ≈ συνώνυμα: ασεβέστατος, → δείτε και τις λέξεις πανάθλιος και τρισάθλιος

  ≠ αντώνυμα: πάναγνος

Μεταφράσεις

    ασεβέστατος

→ δείτε τη λέξη ασεβέστατος

Πηγές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	πᾰμ-μῐᾰρο-
ονομαστική	ὁ/ἡ	παμμίαρος	τὸ	παμμίαρον
γενική	τοῦ/τῆς	παμμιάρου	τοῦ	παμμιάρου
δοτική	τῷ/τῇ	παμμιάρῳ	τῷ	παμμιάρῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	παμμίαρον	τὸ	παμμίαρον
κλητική ὦ!		παμμίαρε		παμμίαρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	παμμίαροι	τὰ	παμμίαρᾰ
γενική	τῶν	παμμιάρων	τῶν	παμμιάρων
δοτική	τοῖς/ταῖς	παμμιάροις	τοῖς	παμμιάροις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	παμμιάρους	τὰ	παμμίαρᾰ
κλητική ὦ!		παμμίαροι		παμμίαρᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	παμμιάρω	τὼ	παμμιάρω
γεν-δοτ	τοῖν	παμμιάροιν	τοῖν	παμμιάροιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

παμμίαρος, ήδη στον Αριστοφάνη, 5ος αιώνας < παμ- + μιαρός

Επίθετο

παμμίαρος, -ος, ον, υπερθετικός : παμμιαρώτατος

• (επιτατικό επίθετο) πανάθλιος, τρισάθλιος, παμμίαρος

Παράγωγα

• παμμιαρώτατος (ελληνιστική κοινή)

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις πᾶς και μιαρός

Πηγές

• παμμίαρος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παμμίαρος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.