πάλος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πάλος	οι	πάλοι
γενική	του	πάλου	των	πάλων
αιτιατική	τον	πάλο	τους	πάλους
κλητική		πάλε		πάλοι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πάλος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή πᾶλος

Ουσιαστικό

πάλος αρσενικό

• (παρωχημένο, λόγιο) παλούκι, πάσσαλος

  ※  Και αφού τους πάλους διάβηκαν και το χαντάκι οπίσω / φεύγοντας κι έστρωσαν πολλούς των Δαναών οι λόγχες, / σιμά στ' αμάξια στάθηκαν του φόβου κερωμένοι, / και ο Ζευς από τες αγκαλιές εξύπνησε της Ήρας / της Ίδης εις τες κορυφές.

  Όμηρος, Ιλιάδα, Ο, 1-5, Μετάφραση: Ιάκωβος Πολυλάς

Μεταφράσεις

    πάλος

→ δείτε τις λέξεις παλούκι και πάσσαλος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πᾰλο-
ονομαστική	ὁ	πάλος	οἱ	πάλοι
γενική	τοῦ	πάλου	τῶν	πάλων
δοτική	τῷ	πάλῳ	τοῖς	πάλοις
αιτιατική	τὸν	πάλον	τοὺς	πάλους
κλητική ὦ!		πάλε		πάλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πάλω
γεν-δοτ	τοῖν		πάλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πάλος < παλ- (< πάλλω < *πάλ-jω) + -ος

Ουσιαστικό

πάλος αρσενικό (πᾰλος)

1. λαχνός / κλήρος που τον τραβούν από μια περικεφαλαία που την έχουν αναταράξει
2. (κατ’ επέκταση) κλήρος

   ≈ συνώνυμα: κλῆρος

3. ψήφος

Συγγενικά

• ἄμπαλος, ἀνάπαλος

→ και δείτε τη λέξη πάλλω

Πηγές

• πάλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πάλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.