μαυρομάτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	μαυρομάτης	η	μαυρομάτα μαυροματού μαυροματούσα	το	μαυρομάτικο
γενική	του	μαυρομάτη	της	μαυρομάτας μαυροματούς μαυροματούσας	του	μαυρομάτικου
αιτιατική	τον	μαυρομάτη	τη	μαυρομάτα μαυροματού μαυροματούσα	το	μαυρομάτικο
κλητική		μαυρομάτη		μαυρομάτα μαυροματού μαυροματούσα		μαυρομάτικο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	μαυρομάτηδες	οι	μαυρομάτες μαυροματούδες μαυροματούσες	τα	μαυρομάτικα
γενική	των	μαυρομάτηδων	των	— μαυροματούδων —	των	μαυρομάτικων
αιτιατική	τους	μαυρομάτηδες	τις	μαυρομάτες μαυροματούδες μαυροματούσες	τα	μαυρομάτικα
κλητική		μαυρομάτηδες		μαυρομάτες μαυροματούδες μαυροματούσες		μαυρομάτικα
Το θηλυκό, σε -α, -ού και -ούσα. To ουδέτερο, από τα επίθετα σε -ικος. Το αρσενικό και το θηλυκό, και ως ουσιαστικά.
ομάδα 'ξανθομάλλης', Κατηγορία όπως «ξανθομάλλης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

μαυρομάτης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική μαυρομάτης. Συγχρονικά αναλύεται σε μαυρο- + -μάτης

Προφορά

ΔΦΑ : /ma.vɾoˈma.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μαυ‐ρο‐μά‐της

Επίθετο

μαυρομάτης, -α/ού/ούσα, -ικο

• που έχει μαύρα μάτια

Συγγενικά

• Μαυρομάτης και Μαυρομμάτης (επώνυμα)
• μαυρομάτικος
• μαυρομάτικα (τα φασόλια)
• → και δείτε τις λέξεις μαυρο- και μάτι

Δείτε επίσης

• καραγκιόζης

Μεταφράσεις

    μαυρομάτης

αγγλικά : blackeyed (en)

Πηγές

• Όροι με μαυροματ- — Αναστασιάδη-Συμεωνίδη, Άννα (2003) Αντίστροφο λεξικό της νέας ελληνικής Ινστιτούτο Νεοελληνικών Σπουδών. Ίδρυμα Μανόλη Τριανταφυλλίδη ISBN:960-231-097-9 & online @greek-language.gr (συντομογραφίες, αστερίσκος για λέξεις στη λογοτεχνία)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μαυρομάτης < μαυρο- + μάτ(ιν) + -ης < (ελληνιστική κοινή) μαῦρος + ὀμμάτιον < αρχαία ελληνική ἀμαυρός + ὄμμα

Επίθετο

μαυρομάτης

• που έχει μαύρα μάτια, μαυρομάτης

Άλλες μορφές

• μαυρόμματος

Δείτε επίσης

• γουρλομάτης
• κοκκινόματος
• λαμπρομάτης
• → και δείτε τις λέξεις ὀμμάτιον και μάτιν

Πηγές

• μαυρομάτης -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].