ἀμαυρός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό & θηλυκό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀμαυρός	ἡ	ἀμαυρᾱ́	τὸ	ἀμαυρόν
γενική	τοῦ/τῆς	ἀμαυροῦ	τῆς	ἀμαυρᾶς	τοῦ	ἀμαυροῦ
δοτική	τῷ/τῇ	ἀμαυρῷ	τῇ	ἀμαυρᾷ	τῷ	ἀμαυρῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀμαυρόν	τὴν	ἀμαυρᾱ́ν	τὸ	ἀμαυρόν
κλητική ὦ!		ἀμαυρέ		ἀμαυρᾱ́		ἀμαυρόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀμαυροί	αἱ	ἀμαυραί	τὰ	ἀμαυρᾰ́
γενική	τῶν	ἀμαυρῶν	τῶν	ἀμαυρῶν	τῶν	ἀμαυρῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀμαυροῖς	ταῖς	ἀμαυραῖς	τοῖς	ἀμαυροῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀμαυρούς	τὰς	ἀμαυρᾱ́ς	τὰ	ἀμαυρᾰ́
κλητική ὦ!		ἀμαυροί		ἀμαυραί		ἀμαυρᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀμαυρώ	τὼ	ἀμαυρᾱ́	τὼ	ἀμαυρώ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀμαυροῖν	τοῖν	ἀμαυραῖν	τοῖν	ἀμαυροῖν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ός, περισσότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'ἀμαυρός' όπως «ἀμαυρός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀμαυρός < Πιθανόν συνδέεται με το ἀμυδρός

Επίθετο

ἀμαυρός, -ά, -όν & -ός, -ός, -όν

1. δυσδιάκριτος, αμυδρός, ομιχλώδης
2. σκοτεινός
3. τυφλός
4. (για ήχο) ασαφής, ασθενής
5. αβέβαιος
6. άγνωστος, άσημος
7. κατηφής, μελαγχολικός

Άλλες μορφές

• μαυρός
• μαῦρος

Συγγενικά

• ἀμαυρόω (αμαυρώνω)
• ἀμαυρῶς

Δείτε επίσης

στα νέα ελληνικά:

• αμαυρώνω
• μαύρος

Πηγές

• ἀμαυρός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀμαυρός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.