μαργαρίτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μαργαρίτης	οι	μαργαρίτες
γενική	του	μαργαρίτη	των	μαργαριτών
αιτιατική	τον	μαργαρίτη	τους	μαργαρίτες
κλητική		μαργαρίτη		μαργαρίτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαργαρίτης < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή μαργαρίτης

Προφορά

ΔΦΑ : /maɾ.ɣaˈɾi.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μαρ‐γα‐ρί‐της

Ουσιαστικό

μαργαρίτης αρσενικό

• (αρχαιοπρεπές) άλλη μορφή του μαργαριτάρι

Συγγενικά

• μαργαρίτα
• Μαργαρίτα
• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Μεταφράσεις

    μαργαρίτης

→ δείτε τις λέξεις μαργαριτάρι, Ιησούς και Χριστός

Πηγές

• μαργαρίτης - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

μαργαρίτης < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή μαργαρίτης

→ ζητούμενο λήμμα

1. συνώνυμο του μαργαριτάριον
2. (μεταφορικά, εκκλησιαστικός όρος) Ιησούς Χριστός

Συγγενικά

θέμα με μαργαριτ-

• (Χρειάζεται }gkm)

→ και δείτε τη λέξη μαργαριτάριον (θέμα μαργαριταρ-) & μάργαρος (θέμα μαργαρ-)

Πηγές

• μαργαρίτης -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	μαργᾰρῑτα-
ονομαστική	ὁ	μαργαρίτης	οἱ	μαργαρῖται
γενική	τοῦ	μαργαρίτου	τῶν	μαργαριτῶν
δοτική	τῷ	μαργαρίτῃ	τοῖς	μαργαρίταις
αιτιατική	τὸν	μαργαρίτην	τοὺς	μαργαρίτᾱς
κλητική ὦ!		μαργαρῖτᾰ		μαργαρῖται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μαργαρίτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		μαργαρίταιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'στρατιώτης' όπως «στρατιώτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαργαρίτης < (άμεσο δάνειο) προέλευσης από γλώσσες της Ανατολίας (η επαφή με μαργαριτάρια, με την εκστρατεία του Αλέξανδρου· γι' αυτό, θεωρήθηκε ότι συνδέεται με περσική αρχή: < μέση περσική mwlwʾlyt' (morwārīd) / mlwʾlyt (marwārīd)

Ουσιαστικό

μαργαρίτης αρσενικό (θηλυκό μαργαρῖτις)

• (ελληνιστική κοινή)
  1. σε επιθετική λειτουργία) εννοείται λίθος το μαργαριτάρι
  2. (φυτό) συνώνυμο του μαργαρίς, φυτό της Αιγύπτου

Παράγωγα

• μάργαρος (αναδρομικός σχηματισμός)
  • μάργαρον
  • μαργαρίδης
  • μαργαρογονία
• και με θέμα μαργαριτ- το μεσαιωνικό μαργαριτάριον

Δείτε επίσης

• μεσαιωνικά ελληνικά: μαργαρίτης, μαργαριτάριον
• νέα ελληνικά: μαργαριτάρι

Πηγές

• μαργαρίτης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μαργαρίτης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.