κούμουλος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κούμουλος	οι	κούμουλοι
γενική	του	κούμουλου	των	κούμουλων
αιτιατική	τον	κούμουλο	τους	κούμουλους
κλητική		κούμουλε		κούμουλοι
Κατηγορία όπως «αντίλαλος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κούμουλος < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κούμουλος < λατινική cumulus < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ku-m-olo < *ḱewh₁- (φουσκώνω, διογκώνω) (πβ. αρχαία ελληνική κῦμα)

Ουσιαστικό

κούμουλος αρσενικό

• (παρωχημένο) σωρός
• (μετεωρολογία) σωρείτης

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κούμουλος	η	κούμουλη	το	κούμουλο
γενική	του	κούμουλου	της	κούμουλης	του	κούμουλου
αιτιατική	τον	κούμουλο	την	κούμουλη	το	κούμουλο
κλητική		κούμουλε		κούμουλη		κούμουλο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κούμουλοι	οι	κούμουλες	τα	κούμουλα
γενική	των	κούμουλων	των	κούμουλων	των	κούμουλων
αιτιατική	τους	κούμουλους	τις	κούμουλες	τα	κούμουλα
κλητική		κούμουλοι		κούμουλες		κούμουλα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Επίθετο

κούμουλος, -η, -ο

• (παρωχημένο) γεμάτος, πλήρης, ξέχειλος

  ένα κοφίνι κούμουλο σταφύλια

Συγγενικά

• κουμούλ
• κούμουλο(ν)
• κούλουμα

Μεταφράσεις

    κούμουλος

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κούμουλος < (άμεσο δάνειο) λατινική cumulus < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ku-m-olo < *ḱewh₁- (φουσκώνω, διογκώνω) (πβ. αρχαία ελληνική κῦμα)

Επίθετο

κούμουλος

• γεμάτος
  • ※  ῾Ωρίσθη δὲ τὸ μόδιον κούμουλον πιπράσκεσθαι (Ψευδο-Κοδινός, Πάτρια Κωνσταντινουπόλεως, 2, 51, 7)
  • ※  ἔσχον δὲ καὶ τὸ τούτων κούμουλον καὶ τ̣ὰ̣ [ναῦλα] καὶ τὰς ἑκατοστὰς καὶ τὸ σακκοφ[ο]ρ̣ι̣[κ]ὸ[ν] π̣[λήρης.] (Papyrus Oxyrhynchus 62 4346, XI 173)