κουφωτός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κουφωτός	η	κουφωτή	το	κουφωτό
γενική	του	κουφωτού	της	κουφωτής	του	κουφωτού
αιτιατική	τον	κουφωτό	την	κουφωτή	το	κουφωτό
κλητική		κουφωτέ		κουφωτή		κουφωτό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κουφωτοί	οι	κουφωτές	τα	κουφωτά
γενική	των	κουφωτών	των	κουφωτών	των	κουφωτών
αιτιατική	τους	κουφωτούς	τις	κουφωτές	τα	κουφωτά
κλητική		κουφωτοί		κουφωτές		κουφωτά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κουφωτός < κουφώ(νω) + -τός ή (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κουφωτός

Προφορά

ΔΦΑ : /ku.foˈtos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κου‐φω‐τός

Επίθετο

κουφωτός, -ή, -ό

• που έχει κοιλότητα, κενό ή βαθούλωμα (όπως στον τοίχο, ιδίως στα παντζούρια όταν είναι μισόκλειστα)

  ⮡  κουφωτά παραθυρόφυλλα

  ≈ συνώνυμα: κουφωμένος, μισάνοιχτος

Συγγενικά

• κούφωμα

→ και δείτε τις λέξεις κουφώνω και κούφιος

Δείτε επίσης

• κουφός (που δεν ακούει)

Μεταφράσεις

    κουφωτός

γαλλικά : entrouvert (fr), entrebâillé (fr)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κουφωτός < κουφώ(νω) + -τός

Επίθετο

κουφωτός

• κούφιος

Συγγενικά

• κούφωμα

→ και δείτε τις λέξεις κουφώνω και κούφιος

Δείτε επίσης

• κουφός (που δεν ακούει)

Πηγές

• κουφωτός -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].