κομπορρήμων

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	κομπορρήμων / κομπορρήμονας	κομπορρήμων	κομπορρήμον
γενική	κομπορρήμονος / κομπορρήμονα	κομπορρήμονος	κομπορρήμονος
αιτιατική	κομπορρήμονα	κομπορρήμονα	κομπορρήμον
κλητική	κομπορρήμων	κομπορρήμων	κομπορρήμον
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	κομπορρήμονες	κομπορρήμονες	κομπορρήμονα
γενική	κομπορρημόνων	κομπορρημόνων	κομπορρημόνων
αιτιατική	κομπορρήμονες	κομπορρήμονες	κομπορρήμονα
κλητική	κομπορρήμονες	κομπορρήμονες	κομπορρήμονα

Ετυμολογία

κομπορρήμων < (διαχρονικό) μεσαιωνική ελληνική κομπορρήμων

Προφορά

ΔΦΑ : /kom.boˈɾi.mon/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κο‐μπορ‐ρή‐μων

παλαιός συλλαβισμός : κομ‐πορ‐ρή‐μων

Επίθετο

κομπορρήμων, -ων, -ον

• (λόγιο) που καυχιέται, ψωνισμένος, ψωνάρα

Άλλες μορφές

• κομπορρήμονας

Συνώνυμα

• καυχηματίας
• καυχησιάρης
• κομπαστής
• φανφαρόνος

Αντώνυμα

• ταπεινόφρων

Συγγενικές λέξεις

• κομπορρημοσύνη
• κομπορρημονώ

Μεταφράσεις

    κομπορρήμων

αγγλικά : smug (en), arrogant (en), snotty (en), snob (en), stuck-up (en) γαλλικά : vantard (fr), fanfaron (fr), hâbleur (fr)