κατηγορούμενο

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.ti.ɣoˈɾu.me.no/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τη‐γο‐ρού‐με‐νο

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κατηγορούμενο	τα	κατηγορούμενα
γενική	του	κατηγορουμένου & κατηγορούμενου	των	κατηγορουμένων
αιτιατική	το	κατηγορούμενο	τα	κατηγορούμενα
κλητική		κατηγορούμενο		κατηγορούμενα
Κατηγορία όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κατηγορούμενο < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική κατηγορούμενον, ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου κατηγορούμενος, μετοχή παθητικού ενεστώτα κατηγοροῦμαι

Ουσιαστικό

κατηγορούμενο ουδέτερο

• (γλωσσολογία, συντακτικό) ο όρος της πρότασης που αποδίδει μια ιδιότητα στο υποκείμενο ή το αντικείμενο διά του ρήματος

  ⮡  ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:

  Ο Γιώργος είναι πονηρός - Το κατηγορούμενο του υποκειμένου είναι το επίθετο πονηρός.

  Ο Νίκος έγινε καπνός - Το κατηγορούμενο του υποκειμένου είναι το ουσιαστικό καπνός.

  Το δικαστήριο κήρυξε την απεργία παράνομη - Το κατηγορούμενο του αντικειμένου είναι το επίθετο παράνομη.

Πολυλεκτικοί όροι

• προληπτικό κατηγορούμενο

Συγγενικά

• κατηγόρημα

Μεταφράσεις

    κατηγορούμενο

αγγλικά : predicative (en) γαλλικά : prédicatif (fr) ισπανικά : atributo (es) πολωνικά : orzecznik (pl)

Ετυμολογία 2

κατηγορούμενο: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος μετοχής

κατηγορούμενο

1. αιτιατική ενικού, αρσενικού γένους του κατηγορούμενος
2. ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του κατηγορούμενος

Πηγές

• κατηγορούμενο - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• κατηγορούμενο - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)