κατηγορούμενο

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

κατηγορούμενο < αρχαία ελληνική κατηγορούμενον, μετοχή παθητικού ενεστώτα του ρήματος κατηγοροῦμαι

Προφορά

ΔΦΑ : /ka.ti.ɣoˈɾu.me.no/

Κλιτικός τύπος μετοχής

κατηγορούμενο

• κατηγορούμενος, στην αιτιατική του ενικού
• ουδέτερο του κατηγορούμενος, στην ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κατηγορούμενο	τα	κατηγορούμενα
γενική	του	κατηγορουμένου & κατηγορούμενου	των	κατηγορουμένων
αιτιατική	το	κατηγορούμενο	τα	κατηγορούμενα
κλητική		κατηγορούμενο		κατηγορούμενα
Κατηγορία όπως «πρόσωπο» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

κατηγορούμενο ουδέτερο

• (γλωσσολογία) (συντακτικό) ο όρος της πρότασης που αποδίδει μια ιδιότητα στο υποκείμενο ή το αντικείμενο διά του ρήματος

Ο Γιώργος είναι πονηρός - Το κατηγορούμενο του υποκειμένου είναι το επίθετο πονηρός

Ο Νίκος έγινε καπνός - Το κατηγορούμενο του υποκειμένου είναι το ουσιαστικό καπνός

Το δικαστήριο κήρυξε την απεργία παράνομη - Το κατηγορούμενο του αντικειμένου είναι το επίθετο παράνομη

Συγγενικές λέξεις

• κατηγόρημα

Μεταφράσεις

    κατηγορούμενο

αγγλικά : predicative (en) γαλλικά : prédicatif (fr) ισπανικά : atributo (es)

πολωνικά : orzecznik (pl)