συντακτικό

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

συντακτικό < ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου συντακτικός (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή

Προφορά

ΔΦΑ : /sin.da.ktiˈko/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐ντα‐κτι‐κό

παλιότερος συλλαβισμός : συν‐τα‐κτι‐κός

Ουσιαστικό

συντακτικό ουδέτερο στον ενικό

1. (γλωσσολογία) το τμήμα της γραμματικής που περιέχει κανόνες για τη δομή και τη λειτουργία μιας γλώσσας

   ⮡  απαιτείται καλή γνώση του συντακτικού για τη μετάφραση του κειμένου

2. (συνεκδοχικά) μάθημα που ασχολείται με τους συντακτικούς κανόνες μιας γλώσσας

   ⮡  θα κάνουμε συντακτικό σήμερα

3. (συνεκδοχικά) βιβλίο ή σύγγραμμα που παρουσιάζει και μελετά τους κανόνες αυτούς

   ⮡  είναι πολύ καλό αυτό το συντακτικό

4. (πληροφορική) το σύνολο των κανόνων της διατύπωσης των εντολών σε μια γλώσσα προγραμματισμού

Συνώνυμα

• σύνταξη

Μεταφράσεις

    συντακτικό

αγγλικά : syntax (en) γερμανικά : Syntax (de)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

συντακτικό

• (αρσενικό) αιτιατική ενικού του συντακτικός
• ονομαστική, αιτιατική και κλητική ενικού, ουδέτερου γένους του συντακτικός