κατάμαυρος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κατάμαυρος	η	κατάμαυρη	το	κατάμαυρο
γενική	του	κατάμαυρου	της	κατάμαυρης	του	κατάμαυρου
αιτιατική	τον	κατάμαυρο	την	κατάμαυρη	το	κατάμαυρο
κλητική		κατάμαυρε		κατάμαυρη		κατάμαυρο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κατάμαυροι	οι	κατάμαυρες	τα	κατάμαυρα
γενική	των	κατάμαυρων	των	κατάμαυρων	των	κατάμαυρων
αιτιατική	τους	κατάμαυρους	τις	κατάμαυρες	τα	κατάμαυρα
κλητική		κατάμαυροι		κατάμαυρες		κατάμαυρα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κατάμαυρος < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική κατάμαυρος < κατά- + μαῦρος

Προφορά

ΔΦΑ : /kaˈta.ma.vɾos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κα‐τά‐μαυ‐ρος

Επίθετο

κατάμαυρος, -η, -ο (χωρίς παραθετικά)

• (επιτατικό επίθετο) που είναι τελείως μαύρος

Συνώνυμα

• ολόμαυρος
• πάμμαυρος
• πίσσα

Αντώνυμα

• κατάλευκος
• κάτασπρος
• ολόασπρος
• ολόλευκος
• πάλλευκος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κατά και μαύρος

Μεταφράσεις

    κατάμαυρος

αγγλικά : pitch-black (en), all black (en) γαλλικά : tout noir (fr) τουρκικά : kapkara (tr), simsiyah (tr)

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κατάμαυρος < κατά- + μαῦρος

Επίθετο

κατάμαυρος

• (επιτατικό επίθετο) κατάμαυρος

Συγγενικά

• καταμαυρίζω
• καταμαυρῶ, καταμαυρώνω (επισκιάζω, εξασθενίζω)

Πηγές

• κατάμαυρος -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα].