κήνσορας

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	κήνσορας	οι	κήνσορες
γενική	του	κήνσορα	των	κηνσόρων
αιτιατική	τον	κήνσορα	τους	κήνσορες
κλητική		κήνσορα		κήνσορες
Κατηγορία όπως «φύλακας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κήνσορας < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή κήνσωρ από την αιτιατική τὸν κήνσορα < λατινική censor < censeo < πρωτοϊταλική *kensēō < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ḱn̥s-é-ti / *ḱn̥s-eyé-ti < *ḱens- (αναγγέλλω)

Προφορά

ΔΦΑ : /cin.so.ɾas/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κήν‐σο‐ρας

Ουσιαστικό

κήνσορας αρσενικό

1. (ιστορία) αξιωματούχος της αρχαίας ρωμαϊκής πολιτείας με καθήκον την εκτίμηση της περιουσίας των Ρωμαίων πολιτών, η μίσθωση των δημοσίων προσόδων και ο ηθικός έλεγχος των πολιτών
2. (μεταφορικά, λόγιο) ηθικολόγος

Συνώνυμα

• τιμητής

Μεταφράσεις

• → και δείτε τη λέξη ηθικολόγος

    κήνσορας

αγγλικά : censor (en), moralist (en)(2) λατινικά : censor (la)