διώκτης

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	διώκτης	οι	διώκτες
γενική	του	διώκτη	των	διωκτών
αιτιατική	τον	διώκτη	τους	διώκτες
κλητική		διώκτη		διώκτες
όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διώκτης < αρχαία ελληνική διώκτης < αρχαία ελληνική διώκω < δίω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *dih₁- (κινώ γρήγορα)

Προφορά

ΔΦΑ : /ði.ˈɔ.ktis/

Ουσιαστικό

διώκτης αρσενικό (θηλυκό: διώκτρια)

1. αυτός που διώκει, που εκτελεί δίωξη ή διωγμό
2. αυτός που καταδιώκει

Συγγενικές λέξεις

• → δείτε τη λέξη διώκω

Μεταφράσεις

    διώκτης

αγγλικά : pursuer (en) γαλλικά : persécuteur (fr), harceleur (fr)