δίωξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	δίωξη	οι	διώξεις
γενική	της	δίωξης*	των	διώξεων
αιτιατική	τη	δίωξη	τις	διώξεις
κλητική		δίωξη		διώξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, διώξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

δίωξη < αρχαία ελληνική δίωξις < διώκω

δίωξη θηλυκό

νομική ποινική διαδικασία εναντίον ενός κατηγορουμένου που ασκείται από την εισαγγελική αρχή
ο εισαγγελέας άσκησε δίωξη
διώξεις: συστηματική λήψη δυσμενών μέτρων διοικητικού ή/και ποινικού χαρακτήρα εναντίον κάποιων
≈ συνώνυμα: διωγμός

η δικτατορική κυβέρνηση ξεκίνησε διώξεις εναντίον των αντιφρονούντων

ποινική δίωξη

διώξεις