διαταγή

Ελληνικά (el) Επεξεργασία

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διαταγή	οι	διαταγές
γενική	της	διαταγής	των	διαταγών
αιτιατική	τη	διαταγή	τις	διαταγές
κλητική		διαταγή		διαταγές
όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

διαταγή < ελληνιστική κοινή διαταγή^[1] < διατάσσω

συλλαβισμός : δι‐α‐τα‐γή

διαταγή θηλυκό

γραπτό ή προφορικό κείμενο με το οποίο ένας ανώτερος (στρατιωτικός ή άλλος) απευθύνεται σε έναν κατώτερο και του αναθέτει ένα έργο που πρέπει αυτός υποχρεωτικά να διεκπεραιώσει ή του απαγορεύει να κάνει συγκεκριμένα πράγματα
- (στον πληθυντικό) το δικαίωμα που έχει κάποιος να διατάζει, η διοικητική ευθύνη, η αρχηγία
  Οι Αμερικανοί στις διαταγές τώρα των Ιρακινών... ' (τίτλος άρθρου της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 3 Ιανουαρίου 2009)
≈ συνώνυμα: προσταγή, εντολή
(τραπεζικές εργασίες) διαταγή πληρωμής: γραπτή εντολή προς την τράπεζα για την πληρωμή ενός ποσού
≈ συνώνυμα: εντολή

διαταγή