διαταγή

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	διαταγή	οι	διαταγές
γενική	της	διαταγής	των	διαταγών
αιτιατική	τη	διαταγή	τις	διαταγές
κλητική		διαταγή		διαταγές
Κατηγορία όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

διαταγή < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή διαταγή^[1] < διατάσσω

διαταγή θηλυκό

γραπτό ή προφορικό κείμενο με το οποίο άτομο ή ομάδα ή φορέας απευθύνεται σε έναν κατώτερο και του αναθέτει ένα έργο που πρέπει αυτός υποχρεωτικά να διεκπεραιώσει ή του απαγορεύει να κάνει συγκεκριμένα πράγματα
⮡ στρατιωτική διαταγή - διαταγή του προέδρου - αυστηρή διαταγή
(στον πληθυντικό) → δείτε διαταγές: το δικαίωμα που έχει κάποιος να διατάζει, η διοικητική ευθύνη, η αρχηγία
⮡ Οι Αμερικανοί στις διαταγές τώρα των Ιρακινών... ' (τίτλος άρθρου της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 3 Ιανουαρίου 2009)

≈ συνώνυμα: προσταγή, εντολή
(οικονομία, τραπεζικές εργασίες) διαταγή πληρωμής: γραπτή εντολή προς την τράπεζα για την πληρωμή ενός ποσού
≈ συνώνυμα: εντολή

→ και δείτε τις λέξεις διατάζω και διατάσσω

διαταγή

	δυϊκός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διαταγή	αἱ	διαταγαί
γενική	τῆς	διαταγῆς	τῶν	διαταγῶν
δοτική	τῇ	διαταγῇ	ταῖς	διαταγαῖς
αιτιατική	τὴν	διαταγήν	τὰς	διαταγᾱ́ς
κλητική ὦ!		διαταγή		διαταγαί
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαταγᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		διαταγαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

διαταγή < → λείπει η ετυμολογία

διαταγή θηλυκό

διαταγή - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
διαταγή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.