γέρων

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	γέρων	οἱ	γέροντες
γενική	τοῦ	γέροντος	τῶν	γερόντων
δοτική	τῷ	γέροντῐ	τοῖς	γέρουσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	γέροντᾰ	τοὺς	γέροντᾰς
κλητική ὦ!		γέρον		γέροντες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γέροντε
γεν-δοτ	τοῖν		γερόντοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'γέρων' όπως «γέρων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γέρων < (κληρονομημένο) πρωτοελληνική *géronts (*γέροντς) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *ǵérh₂onts (παλιός) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ǵerh₂-. Συγγενή: σανσκριτική जरन्त (járanta), παλαιά αρμενική ծեր (cer)

Ουσιαστικό

γέρων, -οντος αρσενικό

1. γέροντας, ηλικιωμένος, γέρος
2. (ως επίθετο) παλιός

   ≈ συνώνυμα:: γραῖος

3. (με πολιτική σημασία) αυτός που λόγω ηλικίας ανήκει σε κάποιο ανώτερο συμβουλευτικό σώμα (βλέπε γερουσία)

Συγγενικά

• γερόντειος
• γεροντεύω
• γερόντιον
• γερουσία
• γερουσιακός
• γερουσιαστής
• γερούσιος
• γεροντία
• γῆρας
• γραῖος
• γραῖα / γραία
• γραῦς & ιωνικοί τύποι  γραίη / γρηῦς
• γραΐδιον / γρᾴδιον
• Γραῖαι

Σύνθετα

ως α’ συνθετικό

• γεροντο- Αρχαίες ελληνικές λέξεις με πρόθημα γεροντο- στο Βικιλεξικό όπως ενδεικτικά:
• γερονταγωγέω
• γεροντοδιδάσκαλος
• γεροντοκομεῖον

ως β’ συνθετικό

• ἀρχιγέρων
• γερανογέρων
• δρυψογέρων
• ἐσχατογέρων
• ἠριγέρων
• κυφογέρων
• μονογέρων
• νωδογέρων
• παιδαριογέρων
• πατρογέρων
• προγέρων
• συγγέρων
• τριγέρων
• τυμβογέρων
• τυφογέρων
• φιλογέρων
• ὠμογέρων

Δείτε επίσης

• γηρο-

Πηγές

• γέρων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γέρων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.