βρομιάρης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	βρομιάρης	η	βρομιάρα	το	βρομιάρικο
γενική	του	βρομιάρη	της	βρομιάρας	του	βρομιάρικου
αιτιατική	τον	βρομιάρη	τη	βρομιάρα	το	βρομιάρικο
κλητική		βρομιάρη		βρομιάρα		βρομιάρικο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	βρομιάρηδες	οι	βρομιάρες	τα	βρομιάρικα
γενική	των	βρομιάρηδων		—	των	βρομιάρικων
αιτιατική	τους	βρομιάρηδες	τις	βρομιάρες	τα	βρομιάρικα
κλητική		βρομιάρηδες		βρομιάρες		βρομιάρικα
To ουδέτερο, από τα επίθετα σε -ικος. Το αρσενικό και το θηλυκό, και ως ουσιαστικά.
Κατηγορία όπως «ζηλιάρης» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

βρομιάρης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική βρομιάρης < βρόμ(α) + -ιάρης

Προφορά

ΔΦΑ : /vɾoˈmɲa.ɾis/

Επίθετο

βρομιάρης, -α, -ικο

1. (κυριολεκτικά) που είναι μονίμως βρόμικος

   ≈ συνώνυμα: βρομερός, βρομιάρικος, ακάθαρτος

2. (μεταφορικά) ανήθικος, αισχρός

Παράγωγα

• βρομιάρικος

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη βρομώ

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	βρομιάρης	οι	βρομιάρηδες
γενική	του	βρομιάρη	των	βρομιάρηδων
αιτιατική	τον	βρομιάρη	τους	βρομιάρηδες
κλητική		βρομιάρη		βρομιάρηδες
Κατηγορία όπως «μανάβης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

βρομιάρης αρσενικό (θηλυκό βρομιάρα)

• ουσιαστικοποιημένο ουδέτερο του επιθέτου βρομιάρης

Μεταφράσεις

    βρομιάρης

γαλλικά : salaud (fr) → δείτε τις λέξεις βρόμικος, ανήθικος, ακάθαρτος και αισχρός