ανέκδοτος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ανέκδοτος	η	ανέκδοτη	το	ανέκδοτο
γενική	του	ανέκδοτου	της	ανέκδοτης	του	ανέκδοτου
αιτιατική	τον	ανέκδοτο	την	ανέκδοτη	το	ανέκδοτο
κλητική		ανέκδοτε		ανέκδοτη		ανέκδοτο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ανέκδοτοι	οι	ανέκδοτες	τα	ανέκδοτα
γενική	των	ανέκδοτων	των	ανέκδοτων	των	ανέκδοτων
αιτιατική	τους	ανέκδοτους	τις	ανέκδοτες	τα	ανέκδοτα
κλητική		ανέκδοτοι		ανέκδοτες		ανέκδοτα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ανέκδοτος < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ἀνέκδοτος < αρχαία ελληνική ἀνέκδοτος (ανύπαντρη κόρη)

Επίθετο

ανέκδοτος, -η, -ο

1. οποιασδήποτε μορφής κείμενο (αλληλογραφία, διήγημα κλπ.) που δεν έχει δημοσιευτεί

   ≈ συνώνυμα: ακυκλοφόρητος, αδημοσίευτος

2. (για εγκληματία) που δεν έχει εκδοθεί, δεν έχει παραδοθεί από ένα κράτος σε άλλο για να δικαστεί
3. (το ουδέτερο ως ουσιαστικό) σύντομη διήγηση πραγματικού ή φανταστικού επεισοδίου με χιουμοριστικό περιεχόμενο

Συγγενικά

• ανεκδοτικός
• ανέκδοτο
• ανεκδοτολογία
• ανεκδοτολογικός
• ανεκδοτολόγος

Μεταφράσεις

    ανέκδοτος

αγγλικά : unpublished (en) γαλλικά : inédit (fr)

Πηγές

• ανέκδοτος - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• ανέκδοτος - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)