έμμονος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	έμμονος	η	έμμονη	το	έμμονο
γενική	του	έμμονου	της	έμμονης	του	έμμονου
αιτιατική	τον	έμμονο	την	έμμονη	το	έμμονο
κλητική		έμμονε		έμμονη		έμμονο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	έμμονοι	οι	έμμονες	τα	έμμονα
γενική	των	έμμονων	των	έμμονων	των	έμμονων
αιτιατική	τους	έμμονους	τις	έμμονες	τα	έμμονα
κλητική		έμμονοι		έμμονες		έμμονα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

έμμονος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἔμμονος < ἐμμένω < ἐν- + μένω & σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική fixe

• για τη σημασία στη φιλοσοφία < σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική immanent

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈe.mo.nos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : έμ‐μο‐νος

παρώνυμα: έμμηνος, Αίμονας

Επίθετο

έμμονος, -η, -ο

1. (λόγιο) που εμμένει

   ≈ συνώνυμα: ανυποχώρητος, επίμονος, σταθερός

2. (φιλοσοφία) που ενυπάρχει σε κάτι

   ≠ αντώνυμα: υπερβατικός

   → δείτε τον όρο εμμονοκρατία

Πολυλεκτικοί όροι

• έμμονη ιδέα

Συγγενικά

• εμμονοκρατία
• → δείτε τις λέξεις εμμένω, εν και μένω

Μεταφράσεις

    που επιμένει

αγγλικά : consistent (en), persistent (en), perseverant (en), γαλλικά : fixe (fr), constant (fr)

    φιλοσοφικός όρος

αγγλικά : immanent (en) γαλλικά : immanent (fr)