χριστιανός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	χριστιανός	οι	χριστιανοί
γενική	του	χριστιανού	των	χριστιανών
αιτιατική	τον	χριστιανό	τους	χριστιανούς
κλητική		χριστιανέ		χριστιανοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

χριστιανός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή χριστιανός < ελληνιστική κοινή χριστιανός Χριστός < αρχαία ελληνική χριστός < χρίω σημασιολογικό δάνειο από την αραμαϊκή μεσσίας)

Προφορά

ΔΦΑ : /xɾi.stçaˈnos/ & /xɾi.sti̯aˈnos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : χρι‐στια‐νός

Ουσιαστικό

χριστιανός αρσενικό (θηλυκό χριστιανή)

1. ο πιστός μιας από τις χριστιανικές εκκλησίες

   υπώνυμα: ορθόδοξος, καθολικός, διαμαρτυρόμενος

2. που εφαρμόζει τη διδασκαλία του Χριστού
3. (συνεκδοχικά) ο άνθρωπος

   ⮡  Τι λες/θέλεις/κάνεις (εκεί), χριστιανέ μου!;

   ⮡  Τι να κάνει άραγε αυτός ο χριστιανός;

Συγγενικά

• χριστιανικός
• χριστιανισμός
• χριστιανοσύνη
• → δείτε τις λέξεις Χριστός και χρίω

Μεταφράσεις

    χριστιανός

αγγλικά : Christian (en) γαλλικά : chrétien (fr) ισπανικά : cristiano (es)

Επίθετο

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	χριστιανός	η	χριστιανή	το	χριστιανό
γενική	του	χριστιανού	της	χριστιανής	του	χριστιανού
αιτιατική	τον	χριστιανό	τη	χριστιανή	το	χριστιανό
κλητική		χριστιανέ		χριστιανή		χριστιανό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	χριστιανοί	οι	χριστιανές	τα	χριστιανά
γενική	των	χριστιανών	των	χριστιανών	των	χριστιανών
αιτιατική	τους	χριστιανούς	τις	χριστιανές	τα	χριστιανά
κλητική		χριστιανοί		χριστιανές		χριστιανά
Κατηγορία όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

χριστιανός, -ή, -ό

• ο χριστιανικός

  ⮡  χριστιανὰ τὰ τέλη τῆς ζωῆς ἡμῶν, ἀνώδυνα, ἀνεπαίσχυντα, εἰρηνικά

Αναφορές

• ⌘ Δημητράκος, Δημήτριος Β. (1964) Μέγα λεξικὸν ὅλης τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσης, 1930-1950. 2η έκδοση:1964. Αθήνα: Εκδόσεις: Δομή (15 τόμοι) & επανεκδόσεις, 1η έκδοση:1953 (9 τόμοι) Ελληνική Παιδεία, .