ταραχοποιός

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

ταραχοποιός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ταραχοποιός < ταραχ(ή) + -ο- + -ποιός ( < ποιώ)

• και (ουσιαστικοποιημένο)

Επίθετο

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ταραχοποιός	η	ταραχοποιός & ταραχοποιά	το	ταραχοποιό
γενική	του	ταραχοποιού	της	ταραχοποιού & ταραχοποιάς	του	ταραχοποιού
αιτιατική	τον	ταραχοποιό	την	ταραχοποιό & ταραχοποιά	το	ταραχοποιό
κλητική		ταραχοποιέ		ταραχοποιέ & ταραχοποιά		ταραχοποιό
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ταραχοποιοί	οι	ταραχοποιοί & ταραχοποιές	τα	ταραχοποιά
γενική	των	ταραχοποιών	των	ταραχοποιών	των	ταραχοποιών
αιτιατική	τους	ταραχοποιούς	τις	ταραχοποιούς & ταραχοποιές	τα	ταραχοποιά
κλητική		ταραχοποιοί		ταραχοποιοί & ταραχοποιές		ταραχοποιά
ομάδα '-ος -ος -ο & -α', Κατηγορία όπως «φθοροποιός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

ταραχοποιός, -ός / -ά, -ό

• (λόγιο) που προκαλεί ταραχές, αναταραχή, έκτροπα

Μεταφράσεις

    ταραχοποιός

γερμανικά : Unruhestifter (de)

Ουσιαστικό

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	ταραχοποιός	οι	ταραχοποιοί
γενική	του/της	ταραχοποιού	των	ταραχοποιών
αιτιατική	τον/την	ταραχοποιό	τους/τις	ταραχοποιούς
κλητική		ταραχοποιέ		ταραχοποιοί
Κατηγορία όπως «γιατρός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ταραχοποιός αρσενικό ή θηλυκό

• (λόγιο) που είναι ταραχοποιός

  ≈ συνώνυμα: ταραξίας

Μεταφράσεις

    ταραχοποιός

→ δείτε τη λέξη ταραξίας

Πηγές

• ταραχοποιός - Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής (1998) του Ιδρύματος Μανόλη Τριανταφυλλίδη (συντομογραφίες-σύμβολα). Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα, Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ταραχοποιός	τὸ	ταραχοποιόν
γενική	τοῦ/τῆς	ταραχοποιοῦ	τοῦ	ταραχοποιοῦ
δοτική	τῷ/τῇ	ταραχοποιῷ	τῷ	ταραχοποιῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ταραχοποιόν	τὸ	ταραχοποιόν
κλητική ὦ!		ταραχοποιέ		ταραχοποιόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ταραχοποιοί	τὰ	ταραχοποιᾰ́
γενική	τῶν	ταραχοποιῶν	τῶν	ταραχοποιῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ταραχοποιοῖς	τοῖς	ταραχοποιοῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ταραχοποιούς	τὰ	ταραχοποιᾰ́
κλητική ὦ!		ταραχοποιοί		ταραχοποιᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ταραχοποιώ	τὼ	ταραχοποιώ
γεν-δοτ	τοῖν	ταραχοποιοῖν	τοῖν	ταραχοποιοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'βοηθός' όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ταραχοποιός < αρχαία ελληνική ταραχ(ή) + -ο- + -ποιός ( < ποιώ)

Επίθετο

τᾰρᾰχοποιός, -ός, -όν

• (ελληνιστική κοινή) ταραχοποιός

Πηγές

• ταραχοποιός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.