σύμπραξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σύμπραξη	οι	συμπράξεις
γενική	της	σύμπραξης*	των	συμπράξεων
αιτιατική	τη	σύμπραξη	τις	συμπράξεις
κλητική		σύμπραξη		συμπράξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συμπράξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύμπραξη < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή σύμπρα(ξις) (βοήθεια) + -ξη. Μορφολογικά αναλύεται σε σύμ- + πράξη.

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsim.bra.ksi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σύ‐μπρα‐ξη

παλιότερος συλλαβισμός : σύμ‐πρα‐ξη

Ουσιαστικό

σύμπραξη θηλυκό

1. η συνεργασία, η κοινή ενέργεια για την επίτευξη ενός κοινού έργου

   ⮡  σύμπραξη επιχειρήσεων με σκοπό τον επηρεασμό των τιμών

2. παράταξη ανθρώπων και ένωσή τους υπό κοινές ιδέες, ιδεολογίες, θρησκευτικές πεποιθήσεις ή σκοπούς
3. πολιτική παράταξη, το κόμμα, η συνιστώσα (η οποία ανήκει σε ευρύτερο σχήμα)
4. ο συνασπισμός κομμάτων (στον οποίο ανήκουν επιμέρους συνιστώσες) - Προσοχή: να μη συγχέεται με τον προηγούμενο ορισμό λόγω ομοιότητας
5. η συμμαχία, το ενιαίο μέτωπο, το μπλοκ

   ⮡  σύμπραξη των ολοκληρωτικών καθεστώτων κατά των δημοκρατικών

Συνώνυμα

• συνέργεια
• κοινή δράση]
• από κοινού δράση
• συμπαράταξη

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συμπράττω, συν και πράττω

Μεταφράσεις

    σύμπραξη

γαλλικά : collaboration (fr), coopération (fr)