συμπαράταξη

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συμπαράταξη	οι	συμπαρατάξεις
γενική	της	συμπαράταξης*	των	συμπαρατάξεων
αιτιατική	τη	συμπαράταξη	τις	συμπαρατάξεις
κλητική		συμπαράταξη		συμπαρατάξεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συμπαρατάξεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμπαράταξη < ελληνιστική κοινή συμπαράταξις < αρχαία ελληνική συμπαρατάσσομαι

Ουσιαστικό

συμπαράταξη θηλυκό

• (κυριολεκτικά, μεταφορικά) η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συμπαρατάσσω

Μεταφράσεις

    συμπαράταξη

γαλλικά : collaboration (fr), coalition (fr)