σύμπραξις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	σύμπραξῐς	αἱ	συμπράξεις
γενική	τῆς	συμπράξεως	τῶν	συμπράξεων
δοτική	τῇ	συμπράξει	ταῖς	συμπράξεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	σύμπραξῐν	τὰς	συμπράξεις
κλητική ὦ!		σύμπραξῐ		συμπράξεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συμπράξει
γεν-δοτ	τοῖν		συμπραξέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύμπραξις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική συμπράσσω (αττικός τύπος  συμπράττω), συμπρᾱκ- + -σις > -ξις. Μορφολογικά αναλύεται σε σύμ- + πρᾶξις.

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: σύμπραξη

Ουσιαστικό

σύμπραξις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• βοήθεια

  ≈ συνώνυμα: συμπραξία

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συμπράττω, σύν και πράττω

Πηγές

• σύμπραξις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.