στόκος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	στόκος	οι	στόκοι
γενική	του	στόκου	των	στόκων
αιτιατική	τον	στόκο	τους	στόκους
κλητική		στόκε		στόκοι
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

στόκος < (άμεσο δάνειο) βενετική stuco < παλαιοϊταλική stucco < λομβαρδική stucki / stucchi / stuhhi (κρούστα, κομμάτι) < πρωτογερμανική *stukkiją (ραβδί, κούτσουρο) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *(s)tewg- < *s)tew- (ωθώ, χτυπώ)

στόκος αρσενικό

εύπλαστη μάζα από μείγμα ασβεστολιθικής σκόνης και λινελαίου, που γίνεται σκληρή όταν μείνει στον αέρα. Xρησιμοποιείται για να κλείνει σχετικά μικρές ρωγμές ή για να καλύπτει ανωμαλίες σε μια επιφάνεια, όπως σε τοίχο, σε ξύλινη ή μεταλλική κατασκευή
≈ συνώνυμα: γυψομάρμαρο
(οικείο) χαρακτηρισμός για άνθρωπο βλάκα