σπουδαρχίδης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σπουδαρχίδης	οι	σπουδαρχίδες
γενική	του	σπουδαρχίδη	των	σπουδαρχιδών
αιτιατική	τον	σπουδαρχίδη	τους	σπουδαρχίδες
κλητική		σπουδαρχίδη		σπουδαρχίδες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπουδαρχίδης < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σπουδαρχίδης < σπουδάρχης < σπουδή + ἄρχω

Ουσιαστικό

σπουδαρχίδης αρσενικό

• (αρχαιοπρεπές) κάποιος που αποπειράται να καταλάβει μια αρχή, ένα αξίωμα, μια θέση με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο

Άλλες μορφές

• σπουδάρχης

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις σπουδάρχης, σπουδή και άρχω

Συνώνυμα

• αρχοθήρας
• αρχολίπαρος
• αρχομανής
• θεσιθήρας
• φίλαρχος

Μεταφράσεις

    σπουδαρχίδης

→ δείτε τη λέξη αρχομανής

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σπουδαρχίδης	οἱ	σπουδαρχίδαι
γενική	τοῦ	σπουδαρχίδου	τῶν	σπουδαρχιδῶν
δοτική	τῷ	σπουδαρχίδῃ	τοῖς	σπουδαρχίδαις
αιτιατική	τὸν	σπουδαρχίδην	τοὺς	σπουδαρχίδᾱς
κλητική ὦ!		σπουδαρχίδη		σπουδαρχίδαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σπουδαρχίδᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		σπουδαρχίδαιν
1η κλίση, ομάδα 'Ἀτρείδης', Κατηγορία 'Κρονίδης' όπως «Κρονίδης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπουδαρχίδης < σπουδαρχ(ίας) + -ίδης < αρχαία ελληνική σπουδάρχης < σπουδ(ή) (βιασύνη) + -άρχης < ἀρχ(ή) (αξίωμα)

Ουσιαστικό

σπουδαρχίδης αρσενικό

• (κωμικό πατρωνυμικό του σπουδαρχίας) ο γιος εκείνου που επιζητεί αξιώματα και θέσεις, νεαρός θεσιθήρας

  ※  ὅστις; πολίτης χρηστός, οὐ σπουδαρχίδης, / ἀλλ᾽ ἐξ ὅτου περ ὁ πόλεμος, στρατωνίδης, / σὺ δ᾽ ἐξ ὅτου περ ὁ πόλεμος, μισθαρχίδης (Ἀριστοφάνης, Ἀχαρνῆς, στίχοι 595‑597, @perseus.tufts.edu)

Πηγές

• σπουδαρχίδης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σπουδαρχίδης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.