σπουδάρχης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σπουδάρχης	οι	σπουδάρχες
γενική	του	σπουδάρχη	των	σπουδαρχών
αιτιατική	τον	σπουδάρχη	τους	σπουδάρχες
κλητική		σπουδάρχη		σπουδάρχες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπουδάρχης < αρχαία ελληνική σπουδάρχης < σπουδή + ἄρχω

Ουσιαστικό

σπουδάρχης αρσενικό

• (αρχαιοπρεπές) κάποιος που αποπειράται να καταλάβει μια αρχή, ένα αξίωμα, μια θέση με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο

Συγγενικά

• σπουδαρχία
• σπουδαρχίδης
• σπουδαρχώ
• → δείτε τις λέξεις σπουδή και άρχω

Μεταφράσεις

    σπουδάρχης